Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου πολιτικής κατρακύλας και εξευτελισμού των δημοκρατικών θεσμών. Ο κόσμος αποχαυνωμένος από το βομβαρδισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τρέμει μήπως δε βγει πρόεδρος της Δημοκρατίας, γιατί θα ακολουθήσει το χάος!!! Τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης με απόλυτη σοβαροφάνεια μεταδίδουν επιλεκτικά ειδήσεις και σχόλια ξένου τύπου που προειδοποιούν για την καταστροφή της χώρας σε περίπτωση που οδηγηθούμε σε εκλογές, αγνοώντας προκλητικά άλλα άρθρα και δηλώσεις ξένων ηγετών ή υψηλόβαθμων στελεχών που βεβαιώνουν το αντίθετο.
Έννοιες όπως bankrupt, grexit έχουν μπει στο λεξιλόγιο του απλού Έλληνα πολίτη που χωρίς να γνωρίζει τη σημασία τους, τις έχει δαιμονοποιήσει. Η πλύση εγκεφάλου που βιώνει καθημερινά τον αποσπά από τη δική του πραγματικότητα, τον αποστασιοποιεί και τον οδηγεί σε αδράνεια. Από πρωταγωνιστής, γίνεται παρατηρητής της ζωής του.
Ζει στην εικονική πραγματικότητα που του έφτιαξαν οι τράπεζες, τα κανάλια και οι μεγαλοεκδότες που κρατούν το μαστίγιο και το καρότο. Το τρίγωνο της αμαρτίας είναι γνωστό: Τράπεζες – Κυβέρνηση – Μεγαλοεκδότες. Οι μεγαλοεκδότες-καναλάρχες διαφημίζουν με κάθε τρόπο το θεάρεστο έργο της κυβέρνησης, με αντάλλαγμα τη διαγραφή των χρεών τους προς τις τράπεζες με νομοθετήματα ή παραθυράκια. Η κυβέρνηση με τη σειρά της, πλασάρει μια άλλη σειρά “διαρθρωτικών” μέτρων για να “ενδυναμώσει” το τραπεζικό σύστημα και να διασφαλίσει την κεφαλαιακή του επάρκεια. Όλο αυτό το αλισβερίσι όμως γίνεται στην πραγματικότητα με τα χρήματα του Έλληνα πολίτη. Αυτόν που, στην εικονική πραγματικότητα που του επέβαλλαν, κάνει το σταυρό του να περάσουν οι τράπεζες τα stress test, και ας μην έχει ούτε ένα κομμάτι ψωμί στην… πραγματικότητα!
Σε αυτή την εικονική πραγματικότητα η συγκυβέρνηση προβάλλεται ως ο ένας και μοναδικός σωτήρας της πατρίδας. Με ηρωισμό, θυσίες, αυταπάρνηση, πατριωτισμό και έχοντας υπερβεί τις κομματικές γραμμές αντιστέκονται στις προσταγές των αγορών και παλεύουν για την ανάπτυξη, η οποία τελικά ήρθε. Ναι, ήρθε και χτύπησε τις πόρτες όλων μας. Μη μου πείτε ότι δεν την είδατε;
Η αλαζονική συγκυβέρνηση, έχοντας αποθρασυνθεί και απωλέσει κάθε ηθικό φραγμό, ξεκίνησε έναν ανένδοτο αγώνα μέχρι τελικής πτώσης. Γνώριζε ότι θα συρθεί σε βουλευτικές εκλογές λόγω ασυμφωνίας ως προς το πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας, στις οποίες θα εισέπραττε τη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια. Έπρεπε λοιπόν, με κάθε τρόπο να βρεθούν οι 180, οπότε ξεκίνησαν παρασκηνιακές προσεγγίσεις ανεξάρτητων αλλά και βουλευτών άλλων κομμάτων, κάτι που είχε ανακοινώσει εμμέσως από το καλοκαίρι τότε που προειδοποιούσε ότι οι 180 βουλευτές θα βρεθούν. Όταν όμως πλησίαζε η κρίσιμη στιγμή και τα κουκιά δεν έβγαιναν αποφάσισε να παίξει το τελευταίο(;) της χαρτί. Και αυτό δεν είναι άλλο από την “εξαγορά” της ψήφου των “δύσκολων” βουλευτών είτε με υπουργικούς θώκους, είτε με οικονομικά ανταλλάγματα. Για το τελευταίο, αν και αληθοφανές (τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;), μένει να αποφανθεί η δικαιοσύνη για την ισχύ τους.
Αυτή η κίνηση έχει δύο οπτικές. Από τη μια δείχνει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται μερικοί τον τρόπο λειτουργίας της βουλής και το πόσο σέβονται την προσωπικότητα, τη συνείδηση, τη βούληση και την ακεραιότητα του χαρακτήρα κάθε βουλευτή. Ή για να το πούμε καλύτερα πόσο τα εκτιμούν όλα αυτά. Δύο έως τρία εκ. ευρώ, τα οποία θα πληρωθούν από κάποιες κομμένες συντάξεις; Ίσως…
Από την άλλη δείχνει την ωμή πραγματικότητα για τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του κράτους και των παρασκηνιακών μηχανισμών πάνω στους οποίους είναι δομημένο το alter ego του, το παρακράτος. Ένα παρακράτος που αποτελείται από αδίστακτους ακριβοπληρωμένους μισθοφόρους σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης είτε της δημόσιας είτε της ιδιωτικής. Άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας που έχουν προσχωρήσει σε νευραλγικά πόστα και κινούν τα νήματα υπογείως και κατόπιν άνωθεν μυστικών εντολών. Άνθρωποι που το μόνο πιστεύω τους είναι η τσέπη τους και που πολλές φορές εξυπηρετούν αντικρουόμενα συμφέροντα, εντός και εκτός Ελλάδας. Κάποτε, επί ψυχρού πολέμου, αυτούς τους έλεγαν μυστικούς πράκτορες…
Στην εικονική όμως πραγματικότητα που μας σερβίρουν, όλα αυτά είναι μια μεγάλη απάτη, από επαγγελματίες ηθοποιούς, με showman αρχηγούς κομμάτων και σκηνοθέτη μια συνωμοσιολάγνα αντιπολίτευση. Μια σκευωρία που μόνο ένας διεστραμμένος νους θα μπορούσε να σκεφτεί. Και αυτός ο διεστραμμένος νους βέβαια δεν είχε τι να κάνει ένα πρωί και αποφάσισε να παίξει το κεφάλι του κατηγορώντας την κυβέρνηση για προσπάθεια δωροδοκίας. Αν είναι δυνατόν να ταράζει την αμέμπτου ηθικής πολιτική ζωή της χώρας η νοσηρή φαντασία ενός ηθοποιού!
Όμως γιατί η κυβερνώντες προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην εξουσία; Μετά από 40 χρόνια μεταπολίτευσης η απάντηση είναι προφανής για αυτούς που μπορούν να ξεφύγουν από την εικονική πραγματικότητα και να δουν κριτικά την πραγματικότητα. Τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι συγκεκριμένοι κύριοι μέσω των κομματικών στρατών που καλλιέργησαν και των παρακρατικών μηχανισμών που έστησαν όλα αυτά τα χρόνια ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της κοινής λογικής. Και λέω εγκληματίες γιατί ως τέτοιοι πρέπει να χαρακτηρίζονται αυτοί που έφεραν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Πράσινοι και γαλάζιοι εναλλάσσονταν στην εξουσία και ο ένας συνέχιζε απλά το έργο του άλλου. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, και ας πουλούσαν σοσιαλιστικά ή φιλελεύθερα ιδεολογήματα. Ίδια πρόσωπα, ίδια τζάκια, ίδιες τσέπες. Όλοι σχεδόν απέκτησαν offshore, λογαριασμούς στην Ελβετία, τραπεζικές και άλλες επαγγελματικές διευκολύνσεις. Αποκατέστησαν επαγγελματικά και οικονομικά όλο τους το σόι σε καλοπληρωμένες δημόσιες θέσεις, και απέκτησαν περιουσίες που θα εξασφαλίσουν πολλές γενιές απογόνων τους. Τα προνόμια ήταν και είναι πολλά, όπως δυστυχώς και η απληστία τους!
Η αβεβαιότητα των εκλογών που ξορκίζει με κάθε τρόπο η συγκυβέρνηση δεν έχει να κάνει με το εθνικό συμφέρον αλλά με το προσωπικό των μελών της. Ο φόβος να χαθούν όλα αυτά τα προνόμια ή ακόμα χειρότερα να διερευνηθεί δικαστικά ο τρόπος απόκτησής τους, και να αποκαλυφθεί ότι οι χειρισμοί εθνικών θεμάτων είχαν ιδιοτελή κίνητρα, τους έχει κάνει να χάσουν τον ύπνο τους. Τα παίζουν όλα για όλα, επιδίδονται σε επικίνδυνους πολιτικούς ελιγμούς προκαλώντας ακραία τεχνητή πόλωση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης!
- Ο Γιώργος Τσιχλής είναι Εκπαιδευτικός (Χημικός)
